Limeryki o goleniu

 

Wena ostatnio nie dawała mi spokoju i nawet w tak wąskiej, zdałoby się, tematyce dostarczyła mi sporo inspiracji :)

 

 

Pewien fryzjer, co rodem był z Krety,

zamiast brzytwy używał maczety.

Nieraz omskła się ręka,

ale nigdy nie pękał,

tylko zmywał, wymieniał tapety.

 

 

Inny fryzjer, mieszkaniec Canossy,

zamiast brzytwy używać zwykł kosy.

Wskutek tego zwyczaju

trzech klientów jest w raju,

choć nie całkiem – zostały ich nosy.

 

 

Zamiast brzytwy cyrulik z Arbatu

ostrej szabli używał (bułatu).

Gdy się klient poruszył,

to obcinał mu uszy,

lecz udzielał mu potem rabatu.

 

 

Pewien fryzjer, co żył pod Dżajpurem,

golić ludzi zwykł Excaliburem.

Zwykle pięknie i gładko,

choć czasami (dość rzadko)

rozgrywały się sceny ponure.

 

 

Inny fryzjer, co rodem był z Sierpca,

do golenia używać zwykł Szczerbca.

Gdy ogolić chciał wuja,

ten zbiegł z krzykiem: Ni chuja!

gubiąc serdak w pośpiechu i kierpca.

 

 

Zamiast brzytwą cyrulik z Seszeli

golić ostrzem zwykł od karabeli.

Więc fruwały w salonie

uszy, nosy i dłonie

jak w Galicji za czasów J. Szeli.

 

 

Fryzjer gapa z miasteczka Kashiwa

zamiast brzytwy katany używał.

Golił raz samurajów

i im obciął po jaju...

Tu życiorys się jego urywa.

 

 

Pewien fryzjer intymny w Wogezach
rozbieżnego okrutnie miał zeza.
Prawym okiem więc zerkał
na golone jąderka,
lewym czytał zaś sobie Marqueza.

 

 

Pewien człowiek, mieszkaniec Madery,

do golenia używał siekiery.

Raz ją trochę dla hecy

swojej żonie wbił w plecy,

no bo dosyć już miał tej megiery.

 

 

Pewna panna, co żyła w Minodze,

co dzień włosy goliła na nodze.

Zasadniczo dlatego,

że goliła laubzegą,

przeto jedna została niebodze.

 

 

Przy goleniu mieszkaniec Piwnicznej

lubił śpiewać utwory klasyczne.

Wyśpiewując raz Halkę

urwał on umywalkę

wskutek dużej ekspresji scenicznej.

 

(A przy arii z Turandot

lustro stłukł i żyrandol,

szczęściem rany odnosząc nieliczne).

 

  

Dziękuję za uwagę :)